Kinderen komen soms onverwacht uit de hoek: "Waarom zit die man in een karretje?" over iemand die in een rolstoel zit. "Kijk een reus!" over iemand die erg lang is. "Het is een aap!", over iemand met een wat donkerder huidskleur en veel haargroei. Of juist: "Waarom heeft die meneer geen haartjes?"
Oei oei en dat meestal luid en duidelijk. Welke ouder heeft het niet meegemaakt dat het schaamrood soms op je kaken staat?
Reageer met je eigen verhaal.
Lees ook:Online consultatiebureau
Lees ook:Waarom-vragen
Lees ook:Nederlandse kinderen maken relatief gezien weinig schokkends mee
Lees ook:Negen maanden beurs
Lees ook:Ouders Online laat kind op eerste verjaardag praten
Mijn dochte van ruim 3 jaar zag op straat een moeder met dochter lopen die behoorlijk for van postuur waren en riep uit: “Kijk eens mama, die zijn dik!” Ik schaamde me dood en vertelde haar dat het weliswaar klopte wat ze zei maar dat ze dat niet zo hard moest zeggen.Op haar vraag waarom niet, wist ik even niets anders te zeggen dan dat mensen daar verdrietig van kunnen worden.
Sociaalvoelend als mijn dochter is, begreep ze dit meteen en het deed zich ook niet meer voor. Tot het moment dat wij bij een marktkraampje stonden waar een hele dikke meneer achter stond. Mijn dochter bekeek hem eens goed en zei vervolgens luid: “Meneer, ik vind u helemaaaaal niet dik, hoor!”
Deze meneer kon dit niet echt waarderen, maar ik was zelf stiekem erg trots op mijn dochter die eigenlijk gewoon erg haar best had gedaan om iemand niet verdrietig te maken.