Er is veel te lezen over peuterpuberteit, die periode tussen anderhalf en vier jaar dat kinderen veel driftbuien hebben en te pas en te onpas ‘nee’ en ‘zelluf doen’ roepen.
Ik las een boek over video-interactiebegeleiding, waarin de andere kant heel mooi wordt belicht. Want waarom krijgt je kind die driftbuien? En waarom is hij zo negatief?
Het blijkt, dat dat allemaal wel meevalt. Maar er is iets anders aan de hand. Uit videobeelden blijkt, dat peuters voortdurend contact zoeken met hun ouders. Zij verwachten, dat hun ouders precies begrijpen wat er in hen omgaat en wat zij bedoelen. Waar dat misgaat, ontstaat onbegrip. En dat kan gemakkelijk leiden tot een ‘knoop’ in de communicatie.
Peuters willen graag dat je als ouder ziet wat hij wil. Hij heeft al gekozen: hij wil díe broek en hij wil díe kant op lopen. Als de ouder vraagt ‘wil je deze broek aan?’ dan laat de ouder merken, dat hij het kind niet heeft begrepen.
Zo is een peuter ook geneigd om ‘nee’ te zeggen als een ouder hem de keuze laat. ‘Ga je mee naar buiten’ laat ruimte en biedt geen duidelijkheid. ‘Kom we gaan naar buiten’ is in dat geval soms beter.
De verbiedende variant ‘niet met je schoenen op de bank’ valt minder goed dan de positieve variant: ‘doe je schoenen maar uit’.
Kinderen erkennen in hun manier van communiceren voorkomt een hoop driftbuien. Die komen vooral voor, als het kind zich onbegrepen voelt en genegeerd of apart gezet wordt.
In het boek staan twee lijstjes van plezierige en onplezierige interactie-momenten.
Bron: Baby’s in beeld, Marij Eliëns, SWP
Lees ook:Sneeuwgezicht
Lees ook:Ouders schaam jullie: één op zeven kinderen te dik!
Lees ook:We laten kids langer doorlopen op schoenen nu het crisis is
Lees ook:Hoe je kleine driftkikker onder controle te houden
Lees ook:Win deze coole schoenen van Red-Rag!
….dat je niet altijd de lieve goede vrede hoeft te bewaren maar dat het ook goed is voor een kind om te leren omgaan met het feit dat het niet altijd maar automatisch wordt begrepen en gewoon zijn schoenen uit moet trekken als dat wordt gezegd. Soms is genezen misschien wel eens beter dan voorkomen. Je kunt rekening houden met je kind maar hem ook voorbereiden op een maatschappij die hem/ haar niet altijd snapt of slim formuleert.
@ zou het niet zo zijn
Onbegrepen momenten zullen er altijd zijn, van ‘mensen’ in de maatschappij en ook van ouders. Maar als je je afvraagt hoe je driftbuien kunt verminderen, dan ligt hier een belangrijke sleutel.
Het gaat er natuurlijk niet om, dat je je kind geen strobreed in de weg legt en nooit eisen stelt e.d..
Opvoeden is dus balanceren, want ook in jouw opmerking schuilt een gevaarlijk dilemma.
Om het maar even extreem te zeggen: je hoeft als ouder natuurlijk niet alle rottigheid uit te halen, die jouw kind later in de maatschappij zou kunnen tegenkomen. Een kind mag best zorgzame en beschermende ouders hebben, die hem/haar over het algemeen begrijpen. Dat zal een kind voldoende zelfvertrouwen geven om niet al gekwetst de ‘grotere’ wereld in te stappen. Het is niet zo dat ‘vaker gekwetst zijn’ een betere bescherming biedt.
Reading this post Peuterpuberteit | Kinderspul jogs my memory of my previous roommate! He always kept speaking about this. I will forward this post to him. Pretty sure he will have a superb read. Thank you for the knowledge you publish.