Een interessant artikel over dyslexie op HLN. Daar stelt Britse professor Julian Elliot dat de definitie van het woord anno 2014 zodanig breed dat het bijna onmogelijk is om dyslectici te onderscheiden van kinderen die gewoon slecht kunnen lezen. “Het is een banaal label dat misbruikt wordt door ouders die vrezen dat hun kind anders als dom bestempeld gaat worden”, stelt hij. Hij wil de term dan ook schrappen. Ik begrijp dit wel. Het wordt tegenwoordig zo makkelijk gebruikt, net als andere termen als ADD en ADHD om maar een verklaring voor het gekke gedrag van je kind te vinden. Maar wat als het nou echt het geval is? Volgens professor Elliot, educatief psycholoog, is het duidelijk dat sommige kinderen effectief kampen met oprechte, complexe lees-, schrijf- en spelproblemen. Toch is het naar zijn gevoel veel te gemakkelijk om alles dan maar onder de noemer ‘dyslexie’ te schuiven. “Het is onmogelijk om zo nog een betekenisvolle scheiding te maken met kinderen die gewoon niet goed kunnen lezen”, klinkt het.
Lees het gehele artikel hier.
Lees ook:Er wordt tegenwoordig veel te snel gekozen voor een keizersnede
Lees ook:Te vroeg leren lezen kan leesblindheid veroorzaken
Lees ook:Luxe verzuim op scholen goed aangepakt
Lees ook:Huiswerkbegeleiding voorlopig niet vergoed
Lees ook:Wat als je ene kind slimmer is dan het andere?
Een interessant verhaald. Wij zien vaak bij ouders dat ze het verschil niet weten van dyslexie of dyscalculie. Daarom hebben wij ook een blog om ouders en kinderen voor te lichten. Wellicht ook een tip?