Ik kan vol afschuw kijken naar baggervette kinderen. Of eigenlijk: naar de ouders van baggervette kinderen. Want je ziet zoiets toch onder je ogen gebeuren? En zodra je door hebt dat je kind te zwaar wordt, dan doe je er toch iets aan? Of beter nog: je voorkomt toch uit alle macht, uit liefde voor je kind, dat het te zwaar wordt? Tuurlijk, een snoepje zo nu en dan is geen probleem. En MacDonalds kan ook best wel een keer. Als je maar zorgt dat 90% van het voedsel dat je je kinderen geeft verantwoord is! En als je je kinderen maar genoeg laat bewegen. Nou is uit onderzoek gebleken dat ouders van dikke kinderen, hun kinderen helemaal niet als te dik zien…
De onderzoekers ondervroegen bijna 450 ouderstellen met kinderen in groep 1 van basisscholen in het noorden van ons land. Slechts 2,5 procent vond hun eigen kind te dik, terwijl het aantal te zware kinderen in werkelijkheid veel hoger ligt. Driekwart van de ouders van een kind met overgewicht, benoemde het gewicht als 'normaal'.
Bovendien vonden bijna alle ouders met kinderen die een goed gewicht hebben, hun kroost te licht. Onderzoekster Hiltje Oude Luttikhuis noemt de uitkomsten 'zorgwekkend'.
Vrijwel alle ouders schatten het gewicht van hun kind verkeerd in. ,,Het beeld van hoeveel een kind mag wegen, is de laatste jaren verschoven. Kinderen met overgewicht worden als normaal beschouwd, terwijl het voor de gezondheid gevaarlijk kan zijn", stelt de onderzoekster.
Het UMCG in Groningen begon het onderzoek, nadat een behandelgroep werd opgezet voor kinderen met obesitas en overgewicht. Tot grote verbazing van Oude Luttikhuis waren er nauwelijks aanmeldingen voor de behandeling, terwijl veel kinderen tegenwoordig juist kampen met overgewicht.
Uit het onderzoek bleek dat veel ouders wel hulp willen zoeken – tachtig procent van de ondervraagden – áls hun kind overgewicht heeft. ,,Zolang ze niet doorhebben dat hun kind te dik is, wordt er ook geen hulp gezocht."
De Nederlandse Obesitas Vereniging is niet verbaasd door de onderzoeksresultaten. ,,Je ervaart je eigen omgeving en je eigen kind – en of dat dik of dun is – als normaal", meent voorzitter Mieke van Spanje. ,,Bovendien zijn campagnes gericht op de ideale mens. Als de boodschap is dat je meer moet sporten, zie je bijvoorbeeld alleen dunne mensen in beeld. Dikke kinderen voelen zich niet aangesproken. Terwijl je juist rechtstreeks in gesprek met ze moet over overgewicht."
Bron: De Telegraaf
Lees ook:Zorg dat kleuters niet te zwaar worden!
Lees ook:Dikke mama’s baren niet automatisch dikke baby’s
Lees ook:Tieners zien hun eigen overgewicht niet
Lees ook:Eenderde baby’s voor een jaar al obees…
Lees ook:Vaders maken kinderen dik
waarom moet een kind dun zijn om aan een ideaalbeeld te voldoen? mijn zoontje van 9 jaar is al 69 kilo, heerlijk moddervet en heeft al lekker veel vetrollen, maar ik vind hem nog steeds te licht.hij vindt het zelf ook heerlijk om vetgemest te worden en wil een sumo van minstens 300 kilo worden.
maar eerst maar eens zorgen dat hij 100 kilo is op zijn 10e verjaardag, gaat best wel lukken
Hoi Yvette, meen je dat nou?
Ik probeer juist uit alle macht om mijn zoon af te laten vallen. Hij is nu 11 jaar en weegt 60 kilo.
Maar hoeveel hij ook beweegt hij valt maar niet af.
we proberen Jordi nu minstens 5 kilo per week te laten aankomen; best wel moeilijk, maar het is vakantie, dus hij hoeft niet naar school; minstens friet om de 2 uur en zoveel mogelijk vet voer als mogelijk is, en veel ijs natuurlijk, het is heet…
Ik vind zelf ook dat ik veel te dik ben , en ik weet zeker dat mijn ouders me een vreselijk dik zwijn vinden. Vooral omdat ze elke keer aandringen om op een sport te gaan. Wat zij niet weten is dat ik Boulimia heb. Maar dat is hun eigen schuld, hadden ze maar niet zo ontschuldig moeten doen.