Wij Nederlandse ouders laten onze kinderen steeds minder buitenspelen omdat we bang zijn dat ze iets ernstigs overkomt. In plaats daarvan kiezen we blijkbaar liever voor een hartvervetting door een gebrek aan beweging (want een hele dag computeren) en een overdosis slecht eten.
Dat wij onze kinderen steeds minder buiten laten spelen blijkt uit een onderzoek van het Consumentenplatform van het Nederlandse Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.
Het platform heeft 414 ouders van kinderen tussen de vier en twaalf jaar ondervraagd over vrijetijdsbesteding in de natuur. Veertig procent van de ondervraagde ouders maakt zich veel zorgen over de veiligheid van hun kind als het alleen buitenspeelt.
Verreweg de meeste ouders vinden het belangrijk dat de kids in bossen, parken, weilanden of op strand en in de duinen kan spelen. Toch geven veel ouders, 43 procent, aan dat ze niet zo vaak met hun kind de natuur in trekken vanwege tijdsgebrek.
Het platform vindt dat bange opvoeders zich minder zorgen moeten maken door niet zo kritisch te zijn op de kwaliteit van speeltoestellen. Daarnaast pleit het platform voor meer trapveldjes voor de jeugd. Kan ik helemaal inkomen!
"Vuil worden mag en een geschaafde knie is niet erg", zegt een woordvoerder. "Nederland is tot op de vierkante centimeter gereguleerd."
Lees ook:Kinderen weten veel te weinig over de natuur
Lees ook:De natuur? Het kan het hedendaagse kind nauwelijks nog boeien!
Lees ook:Heeft jouw kind al een Wii-arm?
Lees ook:Fietsexamen op scholen steeds minder populair
Lees ook:Kinderen weten wie Yoda is, maar een kikker hebben ze nooit gezien
Als vader kan ik het volgende over dit onderwerp melden. Trap- en speelveldjes zijn het allerbelangrijkste, want kinderen willen SPELEN en dat doe je niet in je eentje. Maar ook stoepranden (zichtbaar en dus niet volgeparkeerd) voldoen aan deze behoefte. De natuur scoorde een stuk lager bij onze kinderen. He get, alweer naar het bos. Moet dat nou? En over speeltoestellen kan ik helemaal kort zijn. Ik heb jarenlang in de wijk Lunetten in Utrecht gewoond. En dat is de wijk met het hoogste wipkippengehalte per vierkante meter van West Europa (ooit was er een bedrag van 9 ton guldens uitgetrokken uit het leefbaarheidsbudget wijken en een of andere tamme idioot had bedacht dat een wipkipje of wat wel leuk zou zijn). Mijn kinderen, noch hun vriendjes, hebben er ooit op gezeten. Die kakels stonden alleen maar in de weg…
Toevallig kwam er vandaag een buurvrouw bij ons langs. Of we wilden tekenen voor een speeltoestel op ‘het pleintje’ achter ons huis. De gemeente heeft er recent nog een verrot speelhuisje weggehaald. Uiteraard heb ik getekend. Maar ik vraag me af hoelang het duurt voordat ook de hangjeugd van dit speeltoestel bezit heeft genomen…