Ik hoor het veel te vaak (en heb het zelf ook meegemaakt) dat moeders zich schuldig voelen als het niet lukt om borstvoeding te geven. In mijn geval liet ik een lactatie-kundige komen omdat ik het erg belangrijk vond om mijn tweelingkinderen de beste start te geven. Ik vond het echter heel moeilijk op te brengen en had letterlijk het gevoel leeggezogen te worden door mijn kinderen. De lactatie-kundige zag mij hangen op de bank, kapot van de vermoeidheid. Ze keek hoe ik de twee baby’s tegelijkertijd aanlegde en zei: als je gewoon vaker voedt, gaat het ook steeds beter. Bovendien vond zij het maar niks dat ik wisselvoeding toepaste (borst/fles). Ze hield een heel verhaal over speen-tepel-verwarring, hoewel mijn kinderen best dronken aan beide. Alleen ik trok het zelf niet meer. Een paar dagen na het bezoek van de lactatiekundige heb ik het helemaal opgegeven en ben ik overgeschakeld op de fles. Overigens ook nooit meer wat van haar gehoord.
Een goed voorbeeld van hoe deskundigheid averechts kan werken.
Plaatje: BBC
Borstvoeding is omgeven met een hoop emoties en die worden aangewakkerd door vele deskundigen. De Wereldgezondheidsorganisatie ijvert voor borstvoeding en we worden bang gemaakt met allergieën en oorontstekingen.
Begrijp me niet verkeerd: borstvoeding is natuurlijk en is de beste voeding voor kinderen. Anders zouden vrouwen het niet aanmaken.
En ja, de fles maakt vrouwen soms te makkelijk en te kieskeurig, zo van: geen polonaise aan mijn lijf, doe maar een fles.
Maar er is een groot grijs gebied. Van vrouwen die hun best doen, maar bij wie het er niet vanzelf uit spuit. Vrouwen wie het borstvoeden zwaar valt, soms door een zware bevalling of door veel emoties of wat dan ook. Vroeger namen zulke vrouwen een min. Er was altijd wel iemand in het dorp of in de gemeenschap die kon voeden. Nu neemt men de fles. Het is echt zonde dat vrouwen hierover een schuldgevoel hebben en worstelen met het gevoel tekort te schieten.
Dat vrouwen met zichzelf in de knoop komen en niet kunnen genieten van hun baby, dát kan toch niet de bedoeling zijn van de borstvoedingslobby?
Borstvoeding: ja, als het kan. Flesvoeding is een prima alternatief.
Ervaringen? Reageer!
Lees ook:Ab Klink wil meer vrouwen zien borstvoeden
Lees ook:Borstvoedingsbaby’s huilen meer dan flessenbaby’s
Lees ook:Borstvoeding vermindert de kans op obesitas
Lees ook:Aan de borst gevoede baby’s hebben minder kans dik te worden
Lees ook:Vrouwen blijvend slanker door geven borstvoeding
Ik ben bevallen met een keizersnee, omdat onze zoon met zijn hoofd in zijn nek lag.
Toen ik na de operatie op mijn kamer kwam, werd onze zoon direct aan de borst gelegd. Niet echt zachtzinnig, want de tepel werd zijn mond echt ingeduwd. Erg pijnlijk en vervelend voor mij en op de 1e keer na, wilde onze zoon het ook niet. De 2x keer weigerde hij de tepel en hij wilde niet meer aan de borst. Ik ben toen gaan kolven, zodat hij toch borstvoeding zou krijgen.
Na 3 dagen thuis wilde de kraamhulp het nog eens proberen. Superlief mens, heel zachtaardig en met alle liefde heeft ze geprobeerd Robin alsnog aan de borst te krijgen. Maar zowel hij als ik hadden er zo’n trauma van volgens mij, dat het niet meer lukte. Ook tepelhoedjes werkten niet.
Uiteindelijk heb ik 6 maanden gekolfd en daar ben ik dik tevreden mee. Toen had ik bijna geen melk meer en moesten we overstappen op flesvoeding. Maar die 6 maanden borstvoeding heeft hij er toch opzitten
Maar in elk geval ook geen pluim voor het ziekenhuis hier. Ze hebben het voor ons verpest.
@Cynthia
Dat doet mij denken aan mijn eerste kraamhulp. Ik legde na koud twee dagen (dus nog zoekend hoe en wat) een kind aan, zij wierp er één blik op en zei: Nou, ik zie het al, dat lukt niet.
Jeetje, wat demotiverend!
Borstvoeding moet een meerwaarde blijven houden en niet ten koste gaan van alles. Dat
is de wetenschap die ik nu heb na 2 bevallingen en 1 mislukte en 1 gedoemde poging tot borstvoeding.
Dat het bij mijn eerste mislukte blijft een kras op mijn ziel. Door allerlei omstandigheden was ik na een week zo labiel als een toetje en de wanhoop nabij. Dus ben ik maar overgestapt op de fles.
Hoewel dat de harmonie binnen ons gezinnetje goed deed, stond ik huilend haar
flesjes klaar te maken. Ik heb me altijd schuldig gevoeld dat ik haar niet het beste
van mezelf heb kunnen geven.
En als dat nog niet genoeg is, dan heeft je omgeving er ook altijd wat over te melden.
Volstrekt vreemden die mij aanspraken als ik mijn dochter de fles gaf; waarom
ik geen borstvoeding gaf, want wist ik niet dat dat het beste was voor mijn kind. Om
dan vervolgens nog eens de opmerking te krijgen dat het ‘toch vaak een kwestie van
doorzetten is’.
Toen ik in verwachting was van mijn tweede had ik mij voorgenomen dat de borstvoeding moest en zou slagen.
Ik bleek echter in verwachting van een tweeling, maar ook dat moest te doen zijn. Het is immers een kwestie van vraag en aanbod was, zoals de boekjes mij vertelden.
Nadat mijn jongens (zonder problemen en nasleep) geboren waren, zijn we 3 weken aan het tobben geweest met de borstvoeding.
De kleinste van de tweeling raakte ondervoed (want, zoals men zei, vooral niet bijvoeden omdat ze dan minder gretig zijn aan de borst).
Hij moest bijgevoed worden met de fles en daarnaast mocht ik nog proberen om hem aan de borst te krijgen. De borstvoeding moest ik verder op gang brengen met een electrische kolf.
De weken daarna kwamen ik in een cyclus van wegen, aanleggen, 30 minuten drinken aan
de borst, wegen en de rest bijvoeden. En dat dan nog een keer met baby 2. Daarna moest ik 20 minuten kolven met de electrische kolf om de productie te verhogen.
Het ging niet echt geweldig want ik had niet veel voeding (weinig rust natuurlijk)
en de grotere van de 2 raakte verwend door de fles; het was letterlijk een gevecht om
hem bij mij te laten drinken.
2 Uur was ik per voedingsbeurt bezig en dan had ik nog een dochter van 3. Die moest ik in het ene uur dat over was nog even afsproeien, eten geven, en uitlaten naar de ‘wip-kip’ op de hoek van de straat. Want dan begon het circus weer opnieuw…
Ik raakte oververmoeid, maar ik mocht niet opgeven van mezelf. Tot mijn dochter na 3 weken opeens zei: ‘mamma, ik wordt zo moe van de bank’ (omdat ik haar voor het gemak de hele dag maar voor de tv zette, waar ze braaf in een hoekje zat met de duim in haar mond en mijn gemodder gade sloeg).
Dat was voor mij de druppel. Waarom zou ik me in allerlei bochten wringen om de jongens het beste te geven en moest zij daar de dupe van zijn. Toen had het voor mij geen meerwaarde meer. De borstkolf ging diezelfde dag nog de deur uit. Ik ben er abrupt mee gestopt (ook gevaarlijk wegens borstontstekingen, maar ja, ik kon het emotioneel anders niet aan), en kwamen we in een rustiger vaarwater omdat er met flesvoeding nu eenmaal eerder regelmaat is.
Ik heb er nu rust mee. Ik besef dat het slagen van borstvoeding ook een kwestie
van geluk is. Ja, en een kwestie van doorzetten, maar ook alle andere factoren moeten meezitten (kind moet het snappen, jij moet het snappen, goede begeleiding, genoeg voeding hebben, rust, etc.).
Een aantal dingen heb je zelf in de hand maar sommigen zijn onderhevig aan de omstandigheden. Het is een keus die iedereen uiteindelijk voor zichzelf moet maken, en het heeft niets te maken met je kwaliteiten als moeder.
En het doet mij ook nog wel eens zeer, hoor, als je die gelukzalige verhalen hoort van blakende, borstgevoede babies en spuitende borsten.
Maar ja, het zij zo. Ik heb 3 gezonde kinderen en niemand die nu nog ziet dat ze geen of weinig borstvoeding hebben gehad
Waarom moet borstvoeding toch altijd zo gepromoot worden? Als het toch zo natuurlijk is dan heeft het dat toch niet nodig?
En dan hebben moeders die om wat voor reden dan ook kiezen voor flesvoeding niet het idee dat ze tekort schieten.
Overigens vind ik het te gek voor woorden dat je in dit keuze-tijdperk nog steeds richting borstvoeding wordt “gedwongen”.
En dat de tekst die op een pak voor flessenvoeding staat, start met het feit dat bovenal borstvoeding het beste is wat je je kind kunt geven.
Misschien wordt het eens tijd dat we flessenvoeding gaan promoten, als natuurlijke tegenhanger van alle borstvoeding-propaganda. En ter geruststelling van alle moeders die allemaal het beste voor hun kind willen en daar vrij in mogen kiezen.
In flesvoeding zitten lang niet zoveel goede stoffen als in borstvoeding. Het is niet voor niets KUNSTvoeding. Er overlijden nog elk jaar kinderen door het gebruik van die flessevoeding en niet door het geven van borstvoeding.
Dat borstvoeding op het moment zo gepromoot moet worden is omdat het een hele tijd raar is geweest om borstvoeding te geven. Vroeger vertelden je moeder, oma, buurvrouw en vriendin je wel hoe je moest voedden nu heb je daar hulp voor nodig omdat er zoveel vrouwen zijn die flesvoeding geven.
Gevolg van flesvoeding. Dikke kinderen met hele acties van dien. Hogere kosten in de gezondheidszorg doordat meer vrouwen reuma, borstkanker en eierstok kanker.
Vrouwen die de keuze maken voor flesvoeding staan hier niet voldoende bij stil en vinden te snel dat het geven van de borst “niet gaat” gewoon gemakzucht dus.
Seriously er sterven kinderen vn glesvoeding? Lees jij je reactie wel? :s ondertussen is aangetoond dat borstvoeding slechts de eerste 3 maanden ‘beter’ is. Dus aub bespaar mij als dokter de pro borstvoeding analyses. Mensen moeten maar eens wat wetenschappelijk werk gaan lezen ipv zelfverklaarde dokteranalyses te gaan uitvinden.
Ik sluit me aan bij An. Je maakt niet voor niets borstvoeding aan tijdens de zwangerschap. Het geven van borstvoeding is een natuurlijke overgang van bevalling naar voeden.
Ik snap niet hoe je flesvoeding een natuurlijke tegenhanger van borstvoeding kunt noemen, wat is er natuurlijk aan kunstvoeding?!
Begrijp me niet verkeerd, als je tot de 2% behoord die niet zelf KAN voeden, okay, maar om het bijltje er al bij voorbaat bij neer te gooien of na een paar dagen prutsen de borstvoeding al opgeeft en dan voor het gemak maar naar de winkel wandelt voor voeding, dat kan er bij mij niet in.
Ik heb ook wat afgeprutst bij nummer 1 en de ene na de andere ontsteking gehad bij nummer twee. Daar kwam bij dat ze om de twee uur kwamen en tijdens de regeldagen helemaa onverzadigbaar leken. SO WHAT!!! Nummer 3 komt ook nog steeds eh…… heel vaak per dag, nu met 8 maanden nog steeds, ik weet dat het het beste is voor mijn kinders, dus ik heb het er graag voor over!
Kennen jullie deze site?! http://www.borstvoeding.com/voorjebegint/motivatie/101_redenen_om_borstvoeding_te_geven.html genoeg redenen om je kindje borstvoeding te geven.
Voor je eigen gezondheid EN die van je kind, kies je toch automatisch het beste?!
Kinderen die sterven aan flesvoeding (?), vrouwen die eierstokkanker krijgen, reuma en borstkanker en een gebrek hebben aan doorzettingsvermogen. Dikke kinderen met alle maatschappelijke kosten van dien.
Hoe erg kan het met je gaan: Hel en verdoemenis roep je over jezelf uit wanneer je niet zorgt dat jouw kind jouw melk drinkt.
We gaan er vanuit dat de kwaliteit van die moedermelk goed is. Gelukkig is dat ook vaak zo maar soms ook niet.
Flessenvoeding is wat dat betreft wel duidelijker. Je weet de samenstelling en het aantal milliliters. En je hoeft geen vitamines bij te druppelen.
Ik ben niet pro flesvoeding of anti borstvoeding.
Mijn visie in dit alles is dat we elkaar niet gek moeten maken. Het gaat mij om het principe dat we respect voor elkaars keuze moeten hebben. Het wel of geen borstvoeding geven mag in mijn ogen geen graadmeter zijn voor goed moederschap. En spijtig genoeg vind ik dat daar de borstvoeding campagne wel op inzet.
In het stukje gaat het m.i. vooral over wanneer het gewoonweg niet lukt om bv te geven, niet wanneer je een “vrijwillige” keuze maakt voor flessenvoeding. En om het wat breder te maken, volgens mij gaat het nog het meeste om schuldgevoel, en een goede moeder willen zijn. En ik denk dat we ons allemaal geregeld schuldig voelen, en allemaal willen we een goede moeder zijn. Zeker wanneer je nog maar net bevallen bent, en iedere emotie je kan overspoelen is het vreselijk als de bv niet wil. En natuurlijk is er die 2% bij wie het fysiek onmogelijk is om bv te geven, maar er zijn zoveel factoren die zorgen dat het wel of niet lukt, hoe kun je dan zeggen dat jij alleen er verantwoordelijk voor bent als je geen bv geeft? Steun van je omgeving is minstens zo belangrijke, net als deskundige hulp en rust aan je hoofd.
Deze emoties en omstandigheden zullen altijd blijven, en in plaats van ze bij onszelf en andere ouders aan te wakkeren, zouden we elkaar kunnen steunen en helpen, bijvoorbeeld door niet meteen je oordeel klaar te hebben over wat een andere moeder haar kindje te eten geeft.
Ik geef al 11 maanden bv, en ik had het echt niet gekund zonder de hulp en steun van mijn kraamhulp, partner, (schoon)ouders, beste vriendin (geeft ook bv), werkgever en collegae en de forummers op http://www.borstvoedingsforum.nl.
Moet kunstvoeding nog meer gepromoot worden? Ik vind al die reclames op tv, de rijen kunstvoeding in allerlei soorten en maten in de winkel, en de reclame die ik nog eens in de brievenbus vind toch echt meer dan genoeg! En ik wacht nogsteeds op de eerste reclame op tv over borstvoeding.
Ik heb zelf een keizersnede gehad, heb mijn mannetje pas na ruim 30 uur aan kunnen leggen, heb slechte begeleiding gehad in het ziekenhuis de eerste 5 dagen, een aardig moeilijke start dus. Toch voed ik nu ruim 5 maanden met veel plezier. Ja, ik heb wel gewoon doorgezet, en daar pluk ik, en belangrijker nog mijn zoon, nu de vruchten van. Want het is gewoon een feit dat borstvoeding beter is dan kunstvoeding, en ik vind het erg jammer dat er zo veel mensen zijn die dat gewoon niet (willen) zien.
Wat ik ook erg jammer vind, is dat veel vrouwen er na een paar dagen/weken al het bijltje bij neergooien. 9 van de 10 keer gaat het voeden na een tijdje steeds makkelijker. Gun jezelf en je kleine die kans zou ik zeggen.
Helaas zijn er vrouwen bij wie de borstvoeding echt niet lukt. Zeker voor hen is het natuurlijk goed dat er kunstvoeding is.
Wat ik wel even wil zeggen, is dat ik ookal vind ik het jammer dat zo weinig moeders borstvoeding geven, ik vrouwen die kunstvoeding geven, heus geen slechte moeders vind.(dat wordt namelijk vaak van me gedacht als ik zeg hoe jammer ik het vind, vandaar)
pfff ben absoluut pro borstvoeding, heb zelf bijna 11 maand gevoed en hoop het bij mijn volgende ook zo lang vol te houden en als die het wel nog langer zelfs,
maar door reacties als van an stoffen krijg ik haast de neiging het niet meer te doen, overdrijven is ook een vak. Altijd weer dat voorbeeld dat er kinderen doodgaan aan kunstvoeding… Je doet net alsof het er duizenden per jaar zijn terwijl het als het gebeurd meestal gebeurd in landen waar het water niet goed is (en die ouders gebruiken het al omdat bv echt niet lukt) en heb je er ook aan gedacht dat er ook in nederland vrouwen zijn waar het niet goed gaat? Borstontsteking na borstontsteking. Verschrikkelijk vind ik het dat er zelfs dan van die extremisten zijn die een moeder na 3 borstontstekingen veroordelen dat ze toch het beste onthoud aan haar kind (bedoel nu niet an stoffen maar lees dat ook regelmatig)
Ik vind dat ze wel te extreem worden hoor… Je kans op kanker wordt ietsje kleiner maar als ik het nu krijg ondanks dat ik 11 maand heb gevoed, heb ik het dan nniet lang genoeg gedaan? Want de kans is nog steeds groot aanwezig hoor… En als ik reuma krijg?
dikke aantellerij vind ik dat. ik zou haast anti borstvoeding worden door zulke berichtjes ware het niet dat ik het gewoon leuk vind om te geven. Mijn zoontje zat tijdens de bv onder de eczeem met de bjivoeding werd het minder en nu ik ben gestopt en kunstvoeding geef is het over. Geen enkel plekje meer.
Vind ik ook altijd zo grappig, want dit is volgens borstvoedingsfanaten toeval, en als het met bv verdwijnt komt het door de bv
Borstvoeding is gewoon de meest logische/natuurlijke/beste voeding voor baby’s. Waarom zouden we anders melk produceren. Het is speciaal voor jou babietje, zonde om niet te gebruiken. Als het niet lukt of het veroorzaakt een hoop stress dan is kunstvoeding een alternatief.
Maar makkelijk en duidelijk( je weet wat je kindje binnenkrijgt)vind ik een slecht argument, dan ben je gewoon niet goed voorgelicht en dat is jammer.
Wat ik ook fijn vind aan borstvoeding is het intieme contact, het is echt een soort super dikke knuffel en voor ons allebei( mijn zoontje is nu 11 maanden) een moment van ontspannen. Fijn hoor, vooral omdat wij thuis nog twee drukke meiden hebben rondlopen. Uitgebreid badderen en spelen schiet er weleens bij in, maar voor de voeding moeten we toch echt even gaan zitten. en dat doen we nog steeds met plezier! Ik vind het jammer dat het bij sommigen niet lukt of moeizaam gaat. Als iemand het van te voren al niet wil proberen(al is het maar 1 week) vind ik moeilijk te begrijpen, waarschijnlijk is deze groep niet goed voorgelicht….
Wat reclame/promotie betreft, stoor ik mezelf niet zo aan. mits de juiste informatie. Verder kan iedereen voor zichzelf denken. Ik denk echt niet bij elke willekurige reclame folder. DUS DAT MOET IK KOPEN!!!??? Ik denk altijd: leuk, maar niet voor mij!
Sorry hoor, maar ik vind de reacties hier echt wat overdreven. Mensen, als je flesvoeding (fv) echt een volwaardig alternatief vindt, dan hoef je je volgens mij niet eens schuldig te voelen als je er gewoon mee begint. Het is toch een volwaardig alternatief? En “als het zoveel beter is voor jou en je kindje”, dan doe je toch gewoon het beste – waarom zou je je in godsnaam schuldig gaan voelen over datgene wat jij denkt at het beste is?
Ik krijg van mensen die (in mijn ogen) amper hebben doorgezet bij de moeilijke momenten altijd het gevoel opgedrongen dat ik zoveel geluk heb dat het mij nu wel lukt om borstvoeding (bv) te geven. Niks geluk, ook gewoon hard werken, af en toe pijnlijke tepels, weer letten op aanleggen en houding en behoorlijk wat tranen. Zo labiel als een koekie door de bv? Niks, gewoon zo labiel als een koekie, want net 9 maanden zwanger geweest en nog steeds in een rollercoaster van emoties. Simpelweg: niet niks, zo’n kind krijgen.
Kijk, ik vind fv gewoon GEEN volwaardig alternatief, dus ik doe mijn uiterste best om mijn kind gezond eten te geven. Ik ga straks toch ook zorgen dat ze hun groenten opeten, hoe lastig dat soms ook worden zal, en niet elke dag friet voorzetten omdat dat zoveel makkelijker is? Zelfs niet als de fabrikant vitamines, mineralen en weet ik wat voor zooi zou hebben toegevoegd aan de friet. Kom nou.
Wat hulp betreft: het grootste probleem is GOEDE hulp te vinden, iemand die er verstand van heeft en niet komt aanzetten met schema’s en strakke tijden (hoe vaak, hoe lang, hoeveel). Lactatiekundigen zijn dan de veiligste optie, of iemand van de VBN of LLL. En de steun en hulp van je echtgenoot, ook enorm belangrijk. Ziekenhuispersoneel, kraamhulp, huisartsen, zij zijn gewoon vaak niet deskundig op dit gebied.
Maar het allerbelangrijkst is de wil om door te zetten en de wil om problemen te overwinnen. Het duurt gewoon een week of 6 voordat het allemaal lekker loopt, accepteer dat nou gewoon en verwacht niet binnen 2 dagen een wonder. Zo is het niet gegaan met lopen, zwemmen, fietsen, waarom zou het in dit geval dan anders zijn. En, ook belangrijk, niet alleen jij maar ook je kleintje moet het leren. En bedenk je toch eens hoe klein die nog is! Vind je het gek dat het niet altijd direct goed gaat. Geduld, het komt echt.
En nogmaals, vertel me nou toch eens, als je fv een volwaardig alternatief vindt en/of om wat voor reden dan ook de betere optie, waarom dan je schuldig voelen?
Excuseer, niet zozeer de reacties zijn overdreven, ik bedoel het stukje zelf. (eerste zin)
Mooi verwoord Nelleke!
Kan me er helemaal bij aansluiten.
Schuldgevoel is een natuurlijk proces, dat je krijgt als je iets doet waarvan je weet dat je het beter niet kan doen. het waarschuwt je dus, om te voorkomen dat je de voglende keer weer dezelfde fout maakt.
Als je je dus chuldig voelt komt dat, omdat je van jezelf weet dat je er neit alles aan gedaan hebt om de borstvoeding te laten slagen, je had nog best wat meer willen doen, maar wou dat niet.
Je koos dus voor iets wat jij leuker/makkelijker vond ipv voor de gezondheid van je kind.
Dus nee, het schuldgevoel moet je niet op de borstvoedingspromotoren schuiven, maar op jezelf.
Want zoals nelleke al zegt, als je kunstvoeding echt net zo goed vind, hoef je je niet schuldig te voelen.
Nog een leuke link over borstvoeding en schuld: http://www.borstvoeding.com/aanverwant/maatschappij/borstvoeding_en_schuld.html
zo zeg petra dat is niet niks wat je daar zegt!
Dat jij daar zomaar over kunt oordelen. Het is overigens niet waar want ik ken iemand die er werkelijk alles aan heeft gedaan maar moest stoppen omdat haar tepels finaal kapot waren. Daarna nog weer opnieuw geprobeerd maar het ging gewoon echt niet en toch een rot gevoel. Ze is verbonden geweest en al, en jij beweerd hier zo makkelijk dat je dan nog niet alles hebt gedaan wat je kunt?
Ik zou de volgende keer toch beter nadenken voor je zo iets zegt, want schuldgevoel kan soms ook komen terwijl je er niets aan kunt doen… Terwijl je alles al gedaan hebt.
Het is niet aan mij te oordelen of iets wel of niet vol te houden is maar..
Die lactatiekundige had wel gelijk!
Esther die al ruim een jaar haar tweelingdochters borstvoeding geeft.
De één heeft een langere adem dan de ander. Dit geldt ook op het gebied van het zelf voeden. Het enige wat je kan doen voor elkaar is motiveren, motiveren. Lukt het niet dan is dat erg jammer. Helaas kan je niet je schuldgevoel over mij uitsmeren. Het is jouw gevoel…
Wat wél erg tenenkrommend is dat veel mensen in de gezondheidszorg zeggen er verstand van te hebben. Neem je uiteindelijk een besluit, blijkt het achteraf de verkeerde te zijn geweest met schuldgevoel van dien. Kijk……daar zit het probleem. Niet dat BV beter is dan KV, dat weet elke boerenkinkel.
Ik heb 5 kinderen en pas bij de laatste was ik tevreden met het resultaat van de BV-periode. Ik heb veel (verkeerde) adviezen gekregen en zou bij sommigen nog steeds de nek om wllen draaien! Ze hebben t verpest voor me… Mijn oudste zoon is al bijna 18, kan je nagaan hoe diep het nog steeds zit!
Hiep hiep hoera voor de borstvoedingsorganisaties die moeders een helpende hand willen toesteken als ze er om vragen en ook een hiep hiep hoera voor alle lactatiekundigen die een grote steun in de rug zijn voor diezelfde moeder die er alles aan wil doen om de BV-periode te willen laten slagen.
Maar wat niet kan, kan gewoon niet en met dat gevoel moet je zelf klaar komen.
Groet, Chella
Oase, dat is zoals schuldgevoel werkt.
Je krijgt alleen een schuldgevoel als je niet achter je eigen beslissing staat.
Als jouw vriendin zich rot voelt, is dat niet hetzelfde als een schuldgevoel en als ze echt alles heeft gedaan is een schuldgvoel ook onterecht.
Ik geef alleen maar aan dat een schuldgevoel een mechanisme van je geweten is. Niet alleen op het gebied van borstvoeding hoor, op alle gebieden werkt het zo.
Misschien toch eens wat beter naar de tekst kijken en niet meteen je eigen ideeën erop loslaten, want ik geef nergens een oordeel weer, ik leg alleen een mechanisme uit.
leuk zo’n mechanisme, maar een mens werkt grotendeels met emoties niet met meganismes, en vaak is een schuldgevoel onterecht en heeft het dus niets met een mechanisme te maken.
Jij beweers dat als je een schuldgevoel hebt dat je dan gekozen hebt voor iets leukers/ makkelijkers terwijl je meer had kunnen doen en dat is lang niet altijd zo. Ik snap best zoals kv vaak afgekraakt wordt (totaal overbodig) dat je ondakns dat je alles eraan hebt gedaan dat jej je toch schuldig voelt als je je aantrekt van wat er gezegd wordt.
Ik heb prima naar jou teknst gekeken maar je moet dus niet alleen naar mechanismes kijken maar vooral naar de emoties. We zijn mensen, geen robotten.
stel je zou in een coma raken in het ergste geval en je geeft daardoor geen bv meer. Kan ik mij reuze goed voorstellen als je er later uitkomt dat je toch een schuldgevoel hebt omdat je weet hoe goed bv is. Maar heb je dan niet alles gedaan wat je kon? Heb je voor het makkelijkste gekozen?
dan is een mechanisme een leuk iets voor het woordenboek ofzo, maar gaat het echt niet op.
Zou schuldgevoel echt zo werken? Vreemd dat mensen zich dan schuldig kunnen voelen over zaken waar ze echt niets aan kunnen doen.
Om het even in het BV gebied te houden: toen mijn eerste geboren werd ging ik er automatisch vanuit dat ik hem BV zou geven. In de kraamweek had ik al emorme kloven, maar ik ging door. Bij iedere kik riep mijn moeder (woonde toen nog thuis):’Hij heeft honger, je moet hem aanleggen!’ Maar ik had tegelijkertijd het advies gekregen van de kwaamverzorgster niet langer dan 5 minuten per kant te voeden, want mijn borsten moesten nog wennen. Ik was enorm onzeker en kon gewoon niet geloven dat er echt voldoende melk uit mijn borsten kwam en dat ik zelf mijn kind kon voeden. Dus na 10 dagen ging ik wegen. Nog niet op zijn geboortegewicht en het CB raadde aan KV bij te geven en te kolven om de productie op gang te krijgen. Ben alleen ‘gezegend’ met borsten die zich nog steeds moeilijk laten afkolven. Dus kreeg zoonlief van lieverlei steeds meer KV terwijl ik huilend zat te kolven. Mijn moeder riep dat ik moest stoppen met die onzin en helemaal KV moest geven. Tsja, na 3 maanden deed ik dat dan ook. Bij nummer 2 begon het CB weer over te weinig aankomen, moest elke 2 (!) dagen komen wegen en toen hij ietsje afgevallen bleek begon het hele riedeltje weer opnieuw. Ik was onzeker, verdrietig en was er zelf ook slecht aan toe geestelijk. Een lactatiekundige laten komen die constateerde dat mijn zoon een verkeerde drinktechniek had. Moest gaan werken met spuitjes terwijl ik hem voede en fingerfeeding om hem de juiste techniek aan te leren. Toen kregen we ook nog spruw, wat het CB in eerste instantie afdeed als melkrestjes en wilde hij helemaal niet meer aan de borst.
Bij nummer 3 heb ik het BVforum ontdekt, heb eigenwijs mijn eigen plan getrokken en geweigerd bij te voeden. Maar zat nu ook veel beter in mijn eigen vel, had een CB dat iets meer van BV afwist en wist inmiddels dat het CB vaker foute dan goede adviezen geeft. Nu voed ik al 19 maanden, maar wat heb ik vaak te horen gekregen dat ik moest stoppen/bijvoeden, tot de kinderarts aan toe. En ik kamp met een schuldgevoel over de eerste 2, maar als je 18 bent neem je aan dat kraamverzorgster/CB/je eigen moeder het beter weten. Niet dus! Dus ga mij niet vertellen dat ik voor mijn eigen plezier/gemak KV ben gaan geven en dat ik met een schuldgevoel kamp omdat ik bewust iets fout heb gedaan. Want als ik toen dezelfde kennis en het BV forum had gehad hadden mijn oudste 2 WEL bv gehad. Oja, ik heb aan een borst ook een operatie gehad waarbij de tepel helemaal los is geweest en die daardoor en weinig produceert en niet af te kolven is. Maar daar kwam ik pas bij nummer 3 achter.
Ik ben ervan overtuigd dat als iedere moeder de juiste begeleiding en steun zou krijgen er heel wat meer BV zouden geven en er heel wat minder met een VOLLEDIG onterecht schuldgevoel zouden zitten.
Maarja, sommige mensen zullen wel nooit begrijpen dat je voor een ander niet kan bepalen wanneer de grens van wat je aankunt bereikt is en dat het zelfvertrouwen wat je zelf bezit niet bij iedereen aanwezig is.
Hallo lieve Christa,
Ik heb (ook?) moeite met al te fanatieke lactatiekundigen en andere borstvoedingsfanaten. De reden: lactatiekundigen zijn géén onafhankelijke hulpverleners, zij zijn lid van een organisatie ter promotie van borstvoeding. In het slechtste geval kun je dus zeggen dat het keiharde reclamemakers zijn cq. zieltjeswinners. Dat wil ik niet zeggen want ze bedoelen het goed. Meestal zijn het hele lieve vriendelijke vrouwen, die je steunen en je een goed gevoel geven over je borstvoeding. Dat is heel fijn! Want je voelt je al labiel na je zwangerschap én borstvoeding is ook het beste. Ook is het in de moderne wereld eigenlijk veel te weinig bekend dat het zo goed is etc. En is het tegenwoordig zo dat je als aankomende moeder eigenlijk nauwelijks van te voren in contact komt met voedende moeders dus er is geen natuurlijk systeem van de kunst bij elkaar afkijken. Maar er is een grote MAAR: ALLEEN ALS HET GOED GAAT! Dat is in elk geval mijn mening. Ik ben een heel gelukkige borstvoedende moeder van een dochter van 6 maanden. Maar bij mij ging het eigenlijk allemaal van een leien dakje! Zo niet dan zou een onafhankelijke hulpverlener je objectiever kunnen voorlichten dan een lactatiekundige. Want die belichten slechts 1 zijde van het voeden aan je kind: Borstvoeding halleluja en kunstvoeding is vergif. Kortom geef borstvoeding tegen elke prijs anders doe je je kind te kort. Dat is natuurlijk niet zo! Moeders zijn prima in staat hun eigen keuzes te maken dat moeten we namelijk nog het hele leven van ons kind (naar welke school? weel of niet creche? wel of niet snoepen/tv/computer etc.) Dus vind ik het heel naar als vrouwen na allerlei moeilijkheden (bijvoorbeeld meervoudige borstontsteking, zware vermoeidheid of iets anders) nog steeds aangespoord worden om te blijven borstvoeden. Laten we blij zijn dat er zulke goede kunstvoeding bestaat! Want ik geloof echt dat als BV een 10 is dat KV een goede 8 is. En later in het leven van je kind ga je toch ook niet zeggen dat eten het allerbelangrijkste is in het leven? Er is zoveel meer! Kortom ik hoop dat er binnenkort een opleiding komt voor onafhankelijke babyvoedingsdeskundigen die op basis van onderzoek en gezondverstand moeders en baby’s kunnen adviseren zonder dat er “Een Hoger Doel” nagestreefd moet worden.
groetjes, M.
je hebt het prachtig verwoord! Kan ik me helemaal bij aansluiten.
Het alle belangrijkste voor het kindje waardoor het groeit is liefde. En dan vooral liefde van de ouders.
Ik kan me helemaal vinden in jouw reactie.
Even geen emotionele reacties maar puur waar het om draait: een kind met als eerste behoefte veiligheid en liefde.
Zelf heb ik 5 kinderen, waaronder een tweeling. Allemaal hebben ze borstvoeding gehad en geef het nu nog aan de jonste (half jaar) Ik zie in mijn omgeving dat er vaak snel wordt overgegaan op flesvoeding. Zelf vind ik dit jammer, maar ieder zijn keuze.
Mijn bevindingen zijn dat als je borstvoeding wilt geven je eigenlijk de instelling moet hebben van: Als het lukt is het mooi, en anders is er een goed alternatief. Dit voorkomt dat je het gevoel krijgt geen goede moeder te zijn als het niet lukt. Ook de instelling: Ik moet en zàl borstvoeding geven, geeft vaak een negatief resultaat.
Borstvoeding geven, staat of valt met het goed aanleren van het aanleggen. Helaas hebben ze hier in de ziekenhuizen te weinig tijd voor, om je goed te begeleiden. De kraamverzorgster heeft het me bij mijn eerste kindje goed geleerd en dan is het net als fietsen: je verleerd het nooit!
Bij mij gaat het voeden goed, de oudste heeft 13 mnd gehad, mijn dochter 11 mnd, de tweeling helaas maar 7 weken (ik voedde ze allebei tegelijk, en had het waarschijnlijk langer kunnen volhouden als ik 1 fles en ander borst had gegeven, volgende voeding andersom)en onze jongste dochter heeft nu al een half jaar borstvoeding.
Een tip: Als je veel voeding hebt, gebruik dan borstschelpen (soort tupperware bakjes over de borst) in plaats van zoogkompressen dit voorkomt tepelkloven.
Mocht je informatie willen over het geven van borstvoeding, mail me maar ([email protected])
flesvoeding op recept!! borstvoeding dus verplicht!!! word tijd dat (a.s)moeders is wakker gaan worden elkekeer die rare excuses om een kind aan de fles te laten drinken!!! egoistisch dat het is want het is het beste voor je kind en dat hoor je als ouder moeten te willen schenken aan je kind!!!
door dit soort mensen moet ik mij steeds verantwoorden waarom ik mijn peutertje van bijna 2 nog borstvoeding geef!!! flesvoeding is doodnormaal geworden en borstvoeding is maar onzin!!!
Hier wil ik ook nog even wat kwijt. Ik vind ook dat er veel te weinig mensen borstvoeding geven. Veel te snel over word gegaan op de fles. En dat borstvoeding voor een oudere baby of kind vaak als raar word gezien. Ik geef mijn zoontje nu bijna 11 maand borstvoeding. Eerlijk gezegt vond ik het zelf ook raar toen ik zwanger was als ik een moeder met zo’n groot kind aan de borst zag. Borstvoeding is voor een (kleine) baby zei ik dan. En alle begin is moeilijk. Ik heb bijna 3 maand met vreselijke pijn gelopen tijdens het voeden door een schimmelinfectie en daardoor enorme kapotte tepels. Maar met een goeie lactatiekundige kom je er echt. Het probleem was na een week over!! Wat ik eigelijk wil zeggen is dat iedereen zelf moet weten wat ze doet maar ik denk dat de meesten niet weten hoe leuk (en makkelijk) borstvoeding is. Ik geniet enorm! En dat gun ik iedereen!!! En ja, soms moet je verder kijken dan je neus lang is, als je goed naar je kind luisterd komt het meestal goed. Dan gooi je de schema’s in de prullebak en voed je gewoon wanneer je kind wil. Ook al is het om de troost. En als het echt niet lukt dan heeft een kind meer aan een vrolijke moeder met kunstvoeding dan een moeder die het niet meer ziet zitten met borstvoeding. Dan is kunstvoeding de beste keus maar eerder niet.
Gatverdamme. Wijven die verdomme twee kinderen aan hun tieten gaan hangen die sporen niet. Daar gaan ze namelijk stuk van en het is een onsmakelijk gezicht.
Ik vind het werkelijk geen gezicht, dat tietvoeden. Begrijp me niet verkeerd, doe vooral wat je niet laten kan, maar wel binnen met gesloten gordijnen.
Trouwens, dat je er slimmere kinderen van zou krijgen…. Herma heeft dan zeker geen tietvoeding gehad??? Ze schrijft geen enkel werkwoord juist. Toch gek. Misschien kan ze wat van haar eigen zuivelfabriek tot zich nemen. Wie weet helpt dat.
Mijn hemel, Sharon.. ik hoop dat je die kortzichtigheid van je niet overbrengt op je kind, is alles wat ik kan zeggen. Misschien moeten moeders die flesvoeding willen geven, maar uit de ouderlijke macht worden ontzet? Of moeders van wie door kanker de borsten zijn geamputeerd, maar gewoon helemaal bij wet verbieden om ooit nog kinderen te krijgen?
Het zijn reacties zoals de jouwe die borstvoeding- en borstvoedingmama’s een slechte naam geven…
de vrouwen van borstvoeding.com gaan weer lekker over de top zie ik al weer. Mijn zoon is 3 maanden en ik geef nu (eindelijk) met plezier borstvoeding aan hem, dit heeft erg lang geduurt door de slechte begeleiding. op het cb boeit het ze uberhaupt niets als je bv achteruit gaat en de kraamhulp vertelde mij dat ik een kwartier de ene borst en een kwartier de andere borst moest geven daarna zou het op zijn(onzin…) nu heb ik zelf uitgezocht wat het probleem was, mijn kind was niet goed aangelegt en had daarna nog zuigbehoefte. Het gaat nu sinds een week of 2 geweldig en ik heb dus heel erg door moeten zetten en heb ook een paar keer op het punt gestaan gewoon te stoppen (door de emoties van na je bevalling wordt het daar niet beter op) Ik kan dus ook heel goed begrijpen dat sommige moeders stoppen na een aantal weken, omdat het begin gewoon heel erg zwaar is. Als iemand het niet eens probeert en gelijk al de fles geeft dan vind ik dat zonde maar dan nog is het haar keuze en hebben wij daar niets over te zeggen! Een kind heeft liefde en warmte nodig en inderdaad ook eten om gelukkig te zijn, maar als jij ongelukkig wordt omdat het niet lukt met de borstvoeding dan vind ik dat iedereen vrij is om een eigen keuze te maken. ik wordt echt helemaal gek van al die overdreven reacties van borstvoeding.com (en hun aanhangers)al mijn vriendinnen geven/gaven borstvoeding!! dus de opmerking dat er bijna niemand bv geeft vind ik erg overdreven, en daarbij waar bemoeit men zich mee?! tuurlijk zitten er meer voordelen aan bv dan aan fv maar dan nog is het niet onze zaak om ons te bemoeien met wat een moeder weloverwogen(neem ik aan?) besluit. Zo, dat is er uit en ik zeg dat het tijd wordt dat borstvoeding.com + forum gesloten of aangepast moet worden! zo trek je dus echt geen vrouwen aan om bv te gaan geven!
Ik vind dat een ieder het lekker voor zichzelf moet weten. Aan mijn lijf geen kolf of baby. Lekker de fles, zodat ik happy en relaxd ben en de kleine daarmee dus ook. Ik oordeel niet over meiden die de borst geven en daar achter staan, maar andersom is het vaak anders en dat is….jammer.
Ik (vader van de eerste) was ook helemaal pro borst voeding.
Tot we er mee gingen beginnen het schijnt zo gezond te zijn , nou onze dochter moest bijna naar het ziekenhuis want ze was ondervoed.
lijkt me niet gezond.
Toen moest er bij gevoerd worden me KV en kolven.
na 1 week nog steeds maar 30cc of minder.
toen kreeg moeders borst ontsteking en had ze nog maar 10 of 20 cc.
En baby moest gevoerd worden met zo’n vinger voed geval.
dat ging even goed tot ze door had dat het vervelend is in je mond en ze vinger en vinger oed geval en voeding uit spugde.
Nu zijn we over gestapt op de fles en proberen nog even te kolven.
Maar wat heeft dat voor zin niks denk ik ze heeft nou toch al heel veel kunst voeding gekregen.
En ik koop geen goedkope troep voeding voor mijn kind hoor wij hebben geitenmelk voeding geen bacteriën en geen allergie ja het is wel 4 maal zo duur als Nutrilon maar ja je wil het beste voor je kind, en dat is NIET borst voeding.
Ik wilde zó graag borstvoeding geven, maar dit bleek anders te lopen dan ik had verwacht. Mijn dochter (10 weken) drinkt niet aan de borst. Ik ben dus fulltime gaan kolven, maar kreeg na twee weken een borstontsteking. De lactatiekundige zag waaróm mijn dochter niet aan de borst drinkt: zij heeft een verkeerde zuigtechniek. Kindjes met deze techniek kunnen in minder dan 50% van de gevallen met heel veel moeite aan de borst leren drinken. Ik moest intussen elke 2 uur gaan kolven om de ontsteking te genezen. Helemaal in paniek van mijn keiharde borst zag ik het niet zitten om met mijn dochter te gaan oefenen. Het kolven was al belastend genoeg.
Inmiddels ben ik zover dat ik het kolven ga afbouwen. Het heeft mij veel verdriet gedaan om tot dit besluit te moeten komen. Maar ik kan het kolven niet langer opbrengen. Ik kolfde 9 tot 12 keer per dag met een dubbelzijdige kolf en had desondanks nóg niet genoeg melk. Doorlopend (zo’n beetje om de dag) heb ik verstopte melkkanaaltjes en borstontstekingen. Daar voel je je echt steeds een dag niet lekker van. En verder heb ik een dochter die heel veel huilt (prikkelbare baby).
Kortom: Uiteindelijk heeft mijn verstand het moeten winnen van mijn gevoel. Ik bouw het kolven nu langszaam af. Hoe graag ik mijn dochter ook moedermelk wil geven, hier ga ik aan onderdoor. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Ik kom niet van huis doordat ik telkens moet kolven. En de pijn telkens in mijn borsten vind ik nu ook wel genoeg geweest. Ik stop!
Mijn dochter krijgt nog wel de melk van een vriendin, drie straten verderop, die tien dagen na mij is bevallen van een dochter. Zij heeft teveel melk. Vreemd hoe mensen daarop reageren. De melk van een willekeurige koe vinden ze prima, maar van een andere vrouw is maar ‘vies’. Tja. Ik ben in elk geval blij dat ik mijn dochter nog wat moedermelk kan geven. Iets is altijd beter dan niets.
Met mijn verhaal wil ik maar zeggen: bedankt voor het artikel, helemaal mee eens. Moedermelk geven mag niet ten koste gaan van het geluk van moeder én kind. Als ik straks gestopt ben met kolven hoop ik eindelijk tijd te hebben om zelf te herstellen én te genieten van mijn dochter!
Amai, van al die reacties die ik hier lees, krijg ik meer en meer kriebels…
Ons babietje is ondertussen 17 dagen oud, drinkt bv en fv. Waarom??? Na een hele zware bevalling, wou hij niet direct drinken aan de borst, dankzij te weinig ondersteuning in de kraamkliniek ging dit van kwaad naar erger en zijn ze daar met fv in cupjes gestart. Ik met afkolven. Tijdens een nachtje doorslapen hebben ze baby maar vlug een flesje gegeven ipv cupje. (zonder overleg) Vanaf toen moest ik alleen maar flesjes (waar de melk gewoon uitloopt) geven en kolven. Tegen het einde van de week wou, kon baby bijna niet meer drinken ad borst. Ze hadden dit daar dus gewoon afgeleerd. Eenmaal thuis, hulp gekregen van zelfst vroedvrouw. We zijn terug opnieuw begonnen, bloot op bloot al liggend,… Bv lukt goed, MAAR… baby krijgt niet genoeg, want is gemakkelijker gewoon en borst zuigen is nu eenmaal vermoeiender dan fleszuigen! Dus nu gaan we bv beginnen afwisselen met fv zodat hij wel kan bijkomen! IK WIL DUS WEL, maar het hangt dus ook van je baby af en hoe je ze hebben ondersteund id kraamkliniek. Volgende keer weet ik wel beter!!!
En natuurlijk voel ik mij ergens schuldig dat ik geen volledige bv kan geven. MAAR WAT IS HET ALLERBELANGRIJKST? De gezondheid van je kind en als hij met de extra fv wel kan bijkomen, GRAAG!!!
Inderdaad het allerbelangrijkste is de gezondheid van je kind en daarbij samengaand je eigen gezondheid. Als het niet lukt mag niemand je veroordelen want elke moeder wil het beste voor zijn kind. Indien je dit wel zou doen kan dit schade brengen ann je mentale gezondheid. Dit is mij overkomen en ben uiteidelijk opgenomen geweest in een psychiatrisch ziekenhuis. Ik mag van de psychiater nooit meer borstvoeding geven. Nog steeds doet het me pijn want ik wil net zoals alle moeders het beste voor haar kind(eren). Geef ondersteuning aan pas bevallen mama’s want niet bij iedereen loopt het vlotjes.