Wij hebben het geluk dat de juf van groep 2 van de Openbare Basisschool in Mesch kan en wil inspelen op de individuele leerbehoefte van kinderen in de klas. Dat betekent dat mijn kind van zes jaar al wat met letters mag goochelen (nee, nog niet googelen) en dat doet zij vol overgave. In de komende maanden zal ik verslag uitbrengen van haar vorderingen. Waarschijnlijk heel herkenbaar als je ook kinderen hebt die leren lezen en schrijven.
Vandaag schreef ze in een briefje:
dik knfo
Wie het begrijpt, mag het zeggen… Reageer!
Lees ook:Knuffelmakers maken echte knuffels van tekeningen!
Lees ook:Tekening voor mijn dochter
Lees ook:Spellen: belangrijk of niet?
Lees ook:Veel medewerkers kinderopvang spreken, lezen of schrijven ondermaats
Lees ook:Prinses Laurentien schrijft Sinterklaasverhaal voor landelijke leesactie
Een dikke knuffel!
Monique, je hebt natuurlijk gelijk.
Aan deze schrijfwijze kun je veel zien.
Ze vat de k op als ke. Daarom neemt ze niet de moeite om het woord af te schrijven. Bij de n in het woord knuffel zie je hetzelfde: de klank ne zit al aan de n vast. De klank is al af in haar fonetische beleving.
Vroeger leerden wij de k als ka. Dat leverde soortgelijke schrijfproblemen op.
En ze hoort het einde van knuffel als knuffo. Dat zegt iets over onze dictie en haar horen. Kennelijk spreken we de l nauwelijks uit.