Wij maken onze kinderen veel te bang. Ja, wij….de ouders. Kinderen zijn nog nooit zo angstig geweest. Niet alleen voor het donker of voor spoken, maar ze maken zich ook zorgen over toestand wereld of de kredietcrisis. Sta je niet bij stil he? En toch is het echt zo…
Psychologen wijzen naar de ouders, die hun angsten overdragen op hun kinderen. Niet alleen door wat ze zeggen en waar ze voor waarschuwen, maar ook door hun lichaamstaal. Echt nieuws is dat niet. Iedereen die kinderen heeft, of er van dichtbij mee te maken heeft, merkt niet zelden een verband tussen het gedrag van kinderen en hun ouders. Toch is dit nog nooit wetenschappelijk bewezen, en een nog steeds durend onderzoek aan de universiteit van Sussex zou voor het eerst het verband tussen angsten van ouders en die van hun kinderen kunnen vaststellen.
Ook de omgeving van het kind speelt een rol, en dat al van in de baarmoeder. "Angst en stress van de moeder wordt al doorgegeven aan de foetus", verklaart psycholoog Graham Music. "Kinderen zijn bovendien een soort barometer voor hun sociale omgeving."
"Veel kinderen lezen waarschijnlijk iets af uit de houding van hun ouders wat angst oproept. Maar omgekeerd zien ouders of leerkrachten het niet wanneer dat hun kind angstig is. Soms hoor ik mensen iets zeggen als 'dat kind is zo asociaal, het wil niet meespelen', en dan denk ik: 'Misschien wil het wel, maar heeft het gewoon schrik'."
Goed evenwicht
De job van de ouders is dan ook een goed evenwicht te vinden tussen begrip voor de angst, en het serieus nemen van het kind en het tonen van een wereld buiten de angst.
Extra moeilijk wordt het wanneer kinderen extreem angstig zijn maar dit voor de ouders verborgen houden, vooral omdat er geen eenduidige strategie bestaat. Sommige kinderen worden heel 'onthecht', bijna apathisch, anderen gaan reageren op elke prikkel en worden de 'probleemkinderen'.
Algemene tips
Toch kunnen de psychologen wel wat algemene tips geven om om te gaan met een angstig kind. Voor een gevoelig kind moet de omgeving kalm, helder, warm en consistent zijn. Roepen en slaan zijn uit den boze. Heb vertrouwen in je kinderen en toon dat ook, ook al voel je het niet echt.
En het belangrijkste: ga zelf rustig met je eigen angsten om, en let op wat je tegen je kinderen zegt, of het nu gaat om milieuvervuiling, de economische crisis of kruipbeestjes. Praat over niets angstigs of gevaarlijks tenzij het nodig is, omdat het gevaar reëel is. Laat je niet vangen aan het gezegde dat kinderen wel uit hun angsten groeien: meestal gebeurt dat niet.
Tijdslijn van angsten:
0-2 jaar: verlatingsangst (de voornaamste verzorgers zijn uit de buurt), ongewone situaties, water, hoogte en overlevingsangst
2-5 jaar: geesten, kabouters, nachtmerries en monsters. Dit duidt op toenemend besef van de onmiddellijke omgeving en dat daar ook gevaar kan schuilen.
5-8 jaar: dieren en hun eigen kwetsbaarheid. Het besef van gevaar breidt uit naar hun hele omgeving
8-11 jaar: angst voor pijn, kwetsuren, injecties
11-13 jaar: sociale angsten, zoals uitsluiting, hun plaats in de groep en het drgen van de juiste kleren.
Bron: HLN
Lees ook:Kinderen meest bang voor dood, ongelukken en klimaat
Lees ook:Waarschuwen voor de kinderlokker niet meer van nu
Lees ook:Nederlandse kinderen bang voor onbenullighe zaken
Lees ook:In blinde paniek voor obesitas de baby al op dieet
Lees ook:Als je kind veel te bang is…